Jestem mamą 16-miesięcznej Zofii i noworodka Lucjana. Do założenia Sennego Butiku skłoniło mnie parę rzeczy:

​

* sprzeczne opinie na temat snu po narodzinach Zofii: budzić czy nie budzić noworodka na karmienia? czy pozwolić dziecku popłakać zanim pójdzie spać? czym się różni płacz od lekkiego marudzenia? Te i inne pytania spędzały mi (łącznie z Zofią) sen z powiek, a dziadkowie i położne z którymi przyszło mi się zetknąć dzielili się sprzecznymi opiniami na ten temat i jak się po czasie okazało, serią wątpliwych przekonań i porad

​

* nasza najbliższa rodzina (rodzice lub rodzeństwo) mieszkają w innych miastach lub poza granicami kraju, w związku z czym mogliśmy liczyć jedynie na wsparcie znajomych. Wsparcie przychodziło głównie w postaci jedzenia, ponieważ znajomi też mają niemowlęta i małe dzieci w domu

​

* chcieliśmy mieć dwoje dzieci w krótkim odstępie czasu, co wymaga sporej organizacji, jeśli mamy zamiar zachować równowagę pomiędzy dziećmi a naszym związkiem

​

*skrajne i niestety, nie zawsze pogłębione artykuły na temat snu i planów dnia dziecka, które odnajdywałam w internecie. Znaczniej lepiej prezentuje się tu anglojęzyczna część sieci, jednak i tu znajdziemy strony i artykuły czyhające na nasze kliknięcie, a nie rozsądną analizę tematu.

​

Największą inspiracją do pisania artykułów na stronie są moje dzieci, a w drugiej kolejności seria książek "No-Cry"  Elizabeth Pantley. Przy opiece nad Zofią wspierałam się książką i stroną "Baby Whisperer" Sharlene Poole, wzbogaconą o dodatkowe informacje pozyskane w internecie. Cenię lekturę książek Harveya Karpa. Wiele książek, z których korzystam pisząc nie jest dostępnych po polsku - mam nadzieję, że moje artykuły wzbogacą zasoby wiedzy na temat snu dzieci w naszym ojczystym języku.

​

Staram się pisać obiektywnie i w duchu tolerancji. Wiem, jak trudno jest być świeżo upieczoną mamą, dlatego zamiast oceniać metody wychowawcze, za zadanie stawiam sobie dzielenie się swoim doświadczeniem oraz przedstawianie plusów i minusów wybranych metod usypiania.

​

Zapraszam do lektury!

​

Martyna